จังหวัดศรีสะเกษ

ศรีสะเกษเป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศไทย อยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง ลักษณะภูมิประเทศทางตอนใต้เป็นที่สูง และค่อย ๆ ลาดต่ำไปทางเหนือลงสู่ลุ่มแม่น้ำมูลซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัดปัจจุบันมีเนื้อที่ 8,840 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยอำเภอ 22 อำเภอ มีประชากรราว 1.45 ล้านคน ประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์หลากหลาย ซึ่งพูดภาษาถิ่นต่าง ๆ กัน อาทิ ภาษาลาว(สำเนียงลาวใต้ซึ้งใช้ครอบคลุมทั้งฝั่งอุบลราชธานีและจำปาศักดิ์), ภาษากูย, ภาษาเยอ และภาษาเขมร ลือ(เขมรบน) ส่วนใหญ่เป็นพุทธศาสนิกชนและนับถือผีมาแต่เดิมมีการตั้งถิ่นฐานในจังหวัดศรีสะเกษมาแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ จนเกิดพัฒนาการที่เข้มข้นในสมัยอาณาจักรขอมซึ่งได้ทิ้งมรดกทางวัฒนธรรมหลายประการไว้ เช่น ปราสาทหินและปรางค์กู่ศิลปะขอมตั้งกระจัดกระจายอยู่หลายแห่ง ครั้นในสมัยอาณาจักรอยุธยา มีการยกบ้านปราสาทสี่เหลี่ยมโคกลำดวน(บริเวณใกลๆปราสาทกุด หรือปราสาทสี่เหลียมโคกลำดวน วัดเจ็ก อำเภอขุขันธ์ ในปัจจุบัน) เป็นเมืองขุขันธ์ และในสมัยรัชกาลที่ 5 แห่งอาณาจักรรัตนโกสินทร์ได้ย้ายเมืองไปยังบริเวณตำบลเมืองเก่า (ตำบลเมืองเหนือ อำเภอเมืองศรีสะเกษ ในปัจจุบัน) แต่เรียกชื่อเมืองขุขันธ์ ตามเดิม กระทั่งยกฐานะเป็น จังหวัดขุขันธ์ เมื่อ พ.ศ. 2459 แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น จังหวัดศรีสะเกษ เมื่อ พ.ศ. 2481แหล่งท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญในจังหวัดศรีสะเกษ เช่น อุทยานแห่งชาติเขาพระวิหาร, สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ ศรีสะเกษ, ปรางค์กู่, ปราสาทหินวัดสระกำแพงน้อย, ปราสาทสระกำแพงใหญ่, ปราสาทเยอ, ปราสาทหิน, บ้านปราสาท, ปราสาทหินโดนตวล, บึงนกเป็ดน้ำไพรบึง, เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพนมดงรัก และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา ส่วนด้านเศรษฐกิจนั้นพึ่งพาเกษตรกรรมเป็นหลัก พืชเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ ข้าวหอมมะลิ, ผลไม้ เช่น ทุเรียน และ เงาะ, พืชสวน เช่น หอมแดง, กระเทียม และยางพารา ตลอดจนพืชไร่ เป็นต้นว่า มันสำปะหลัง และถั่วลิสง หลักฐานทางโบราณคดีในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ แสดงให้เห็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในพื้นที่นี้ย้อนหลังไป ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ (สมัยก่อนที่จะมีการใช้ตัวอักษรหรือภาษาเขียน จารึกเรื่องราวต่างๆในสังคมมนุษย์) ตอนปลาย ในสมัยเหล็ก(ยุคเหล็ก) ราว 2,500 ปีมาแล้ว เช่น แหล่งภาพสลักบริเวณผาเขียน-ผาจันทน์แดง ในเขตอำเภอขุนหาญ ตามแนวเทือกเขาพนมดงรัก อันเป็นเขตพื้นที่สูงทางตอนใต้ของจังหวัดแนวชายแดนไทย-กัมพูชา นอกจากนั้นยังร่องรอยชุมชนสมัยเหล็กอยู่ในบริเวณพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำมูล ทางตอนเหนือของจังหวัด เช่น กลุ่มชุมชนโบราณในเขตอำเภอราษีไศล ซึ่งปรากฏร่องรอยชุมชนที่มีหลักฐานโครงกระดูกมนุษย์ ที่ได้รับการฝังศพพร้อมกับวัตถุอุทิศอันเป็นเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทำด้วยเหล็กและภาชนะดินเผา ตลอดจนแบบแผนพิธีกรรมฝังศพแบบวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำมูล-ชี หรือที่เรียกว่า "วัฒนธรรมทุ่งกุลาร้องไห้" พื้นที่ตอนใต้ของจังหวัดในเขต อำเภอภูสิงห์ อำเภอขุนหาญ และ อำเภอกันทรลักษ์ อันเป็นแนวเทือกเขาพนมดงรัก ตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา เป็นอาณาบริเวณที่มีป่าไม้อุดมสมบูรณ์และมีธรรมชาติอันเป็นระบบ นิเวศที่เหมาะสมต่อการอยู่อาศัยของสัตว์ป่าหลายชนิด สัตว์ป่าจำนวนมากในพื้นที่นี้จัดเป็นสัตว์ป่าหายากที่ใกล้สูญพันธุ์ เช่น กูปรี หรือโคไพร หรือ วัว ป่า ซึ่งมีรายงานว่ามีปริมาณหลงเหลืออยู่น้อยมาก ด้วยเหตุนี้ ทางราชการจึงได้ประกาศจัดตั้ง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษและพื้นที่รอยต่อกับจังหวัดใกล้เคียง(สุรินทร์-อุบลราชธานี) ได้แก่ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพนมดงรัก เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยทับทัน-ห้วยสำราญ และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ายอดโดม

จังหวัดศรีสะเกษแบ่งการปกครองเป็น 2,557 หมู่บ้าน, 206 ตำบล, 22 อำเภอ ได้แก่

1.อำเภอเมืองศรีสะเกษ
2.อำเภอยางชุมน้อย
3.อำเภอกันทรารมย์
4.อำเภอกันทรลักษ์
5.อำเภอขุขันธ์
6.อำเภอไพรบึง
7.อำเภอปรางค์กู่
8.อำเภอขุนหาญ
9.อำเภอราษีไศล
10.อำเภออุทุมพรพิสัย
11.อำเภอบึงบูรพ์
12.อำเภอห้วยทับทัน
13.อำเภอโนนคูณ
14.อำเภอศรีรัตนะ
15.อำเภอน้ำเกลี้ยง
16.อำเภอวังหิน
17.อำเภอภูสิงห์
18.อำเภอเมืองจันทร์
19.อำเภอเบญจลักษ์
20.อำเภอพยุห์
21.อำเภอโพธิ์ศรีสุวรรณ
22.อำเภอศิลาลาด

สถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญ

ผามออีแดง
สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ ศรีสะเกษ
อุทยานแห่งชาติเขาพระวิหาร ปราสาทเขาพระวิหาร
สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ ศรีสะเกษ อำเภอเมืองศรีสะเกษ
พระธาตุเรืองรอง อำเภอเมืองศรีสะเกษ พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมสี่เผ่าไทยศรีสะเกษ
วัดมหาพุทธาราม(วัดพระโต) อำเภอเมืองศรีสะเกษ
ศาลหลักเมืองศรีสะเกษ อำเภอเมืองศรีสะเกษ
อาคารขุนอำไพพาณิชย์ อำเภอเมืองศรีสะเกษ
โครงการหมู่บ้านทับทิมสยาม ๐๖ สถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าจุฬาภรณ์
อ่างเก็บน้ำทับทิมสยาม
ผาประสพชัย
วัดถ้ำสระพงษ์
พระพุทธเจดีย์ไพรบึง วัดไพรบึง อำเภอไพรบึง
ปราสาทสระกำแพงใหญ่ อำเภออุทุมพรพิสัย
ปราสาทสระกำแพงน้อย อำเภออุทุมพรพิสัย
ปราสาทบ้านปราสาท อำเภอห้วยทับทัน
ปราสาทตาเล็ง อำเภอขุขันธ์
ปราสาทโดนตวล อำเภอกันทรลักษ์
ปราสาทปรางค์กู่ อำเภอปรางค์กู่
ปราสาทตำหนักไทร
ปราสาทบ้านสมอ
ปราสาทเยออ.ไพรบึง
น้ำตกภูละออ อำเภอกันทรลักษ์ ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพนมดงรัก
น้ำตกวังใหญ่ อำเภอกันทรลักษ์ ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพนมดงรัก
วัดล้านขวด(วัดป่ามหาเจดีย์แก้ว) อำเภอขุนหาญ
น้ำตกสำโรงเกียรติ อำเภอขุนหาญ ในเขตสวนรุกขชาติ 100 ปี กรมป่าไม้
น้ำตกห้วยจันทร์ อำเภอขุนหาญ
น้ำตกซำไทร อำเภอขุนหาญ ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา
เมืองใหม่ช่องสะงำ อำเภอภูสิงห์
น้ำตกห้วยสวาย อำเภอภูสิงห์ ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา
น้ำตกถ้ำสระพงษ์ อำเภอภูสิงห์ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยศาลา
น้ำตกนาตราวอำเภอภูสิงห์
แก่งพระพุทธบาทตั้งอยู่หมู่ที่ 8 บ้านโนน ตำบลรังแร้ง อำเภออุทุมพรพิสัย
เขื่อนตาจูอำเภอขุนหาญ
ห้วยตะวันอำเภอกันทรลักษ์
พลาญจำปาอำเภอกันทรลักษ์

ที่มา:จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี